And so it begins

Na amper 3 uur slaap achter de rug was het nog even de laatste spullen inpakken om 4 uur ’s nachts en wachten tot Jip en zijn ouders me op kwamen pikken om naar Düsseldorf te rijden (nadat we eerst Yael nog even hadden opgehaald). Hoezo Düsseldorf? Nou, met de Interrail Global pas kan je jammergenoeg niet gratis in je ’country of residence’ reizen. In de auto hebben we lekkere foute Duitse muziek geluisterd om maar even in de Duitse stemming te komen.

De treinreis verliep heel soepel, we zaten eerst lekker ruim in een vierzits in de ICE totdat die plaatsen opgeeist werden door mensen die al gereserveerd hadden, dus toen gingen we bij een vrouw, die later Vanessa bleek te heten, in de vierzits zitten en hebben we gezellig gekletst. We dachten eerst dat ze iets ouder was dan ons, maar ze bleek echter al getrouwd, gescheiden en 31 te zijn, oeps.

Om 12 uur 's middags kwamen we aan bij de Hauptbahnhof en kwamen we erachter dat we pas om 4 uur bij ons hostel konden inchecken, dat betekende dus: 4 uur lang met onze loeizware backpacks door Berlijn strompelen. Na ongeveer een halfuur onhandig rondlopen, rondvragen en rondkijken hadden we eindelijk onze openbaar vervoertickets (Kleingruppekarten) en bus 100 gevonden. Het leek ons namelijk een goed idee om lekker even te zitten terwijl we wat landmarks zouden zien. Bus 100 is een gewone openbare bus die toevallig langs alle toeristische plekken komt, dus vandaar. We hebben van alles gezien vanuit de bus, van de Reichstag en de Brandenburger Tor tot Tierpark, wat eigenlijk geen Tierpark is, maar een (nudisten)park...

Toen was het al later dan we dachten, dus zijn we richting ons hostel, Schlafmeile gegaan, die in een toffe buurt in het voormalige Oost-Berlijn bleek te liggen, namelijk Friedrichshain. In Friedrichshain hangt een hele toffe sfeer en er zijn veel leuke kleine barretjes met toffe mensen én een vintage markt.

Na ons volledig geinstalleerd te hebben in onze slaapzaal die we delen met 7 andere mensen, zijn we naar de East Side Gallery gegaan. Het openbaar vervoer was nog even een obstakel maar uiteindelijk hebben we het gevonden. Het openbaar vervoer hier is nameljik uitgebreid en complex, met de U-Bahn, S-Bahn, tram, bus die kriskas door elkaar gaan. Duitsland, zucht. De East Side Gallery is het langste stuk van de Berlijnse muur die nog is overgebleven. Hier hebben we nogwat (1,3 km!) gewandeld langs alle kunstwerken en streetart die legaal op de muur zijn gemaakt ter nagedachtenis aan de Koude Oorlog. Sommige boodschappen zijn echt dieeeep. Daarna hebben we lekker een broodje Subway gehaald als avondeten terwijl we naar buiten naar de stromende regen keken.

Toen zijn we weer terug naar ons hostel gegaan want ik wou graag de WK finale kijken op het plein voor de Brandenburger Tor, waar alle Duitse voetbalfanaten dus naartoe gaan. Om 9 uur waren we van plan om te vertrekken vanaf Schlafmeile, maar toen: plot twist! De wedstrijd begon om 9 uur, dus we waren een beetje te laat jammergenoeg... We hebben dus besloten om in het hostel te blijven kijken, maar holy cow wat een saaie wedstrijd, we vielen bijna in slaap. En toen, nog een plot twist! Er kwam een rare dronken vrouw op ons af die allemaal onzin uitkraamde van 'LANGWEILIG' tot 'guess where I'm from?!' (Somalie, zo had Jip goed geraden). Daar werden we wel weer een beetje wakker van, haha. But still, we gingen niet meer uit want ja we waren al superlang wakker en opzich, een klein beetje, best wel, heel erg dood. Dus we doken ons bed in terwijl er buiten allemaal blije schreeuwende Duitsers vuurwerk afstaken.

Ik heb heerlijk geslapen, maar ben wel even wakker geweest toen onze kamergenootjes 's nachts binnenkwamen. Schlafmeile is trouwens heel netjes, met schone wc's en lekkere warme douches. Wat wel jammer was, is dat we de eerste nacht geen kluisje hadden.